Common Pain

I believe this to be a Public Domain Picture from Asianews,

The Following is a Guest Post by my Husband.

Please pray for these Nuns and their Families, for the Orphans, and for their captors.

 Edited to add: Since this posting, the Nuns have been released 

Thanks be to God!

 The tears are never gone from the eyes of Mrs. Leila S. these days. It has been already a month since guerrillas kidnapped her sister, Gerontissa (=Eldress) Pelagia, with 11 nuns and four young orphans, whom they were raising at the monastery of St. Thekla, in the picturesque town of Maaloula, 55 km NE of Damascus. Both Leila and Pelagia had themselves grown up in Syrian orphanages, after the death of their father when they were still infants. The dedication of Pelagia to the service of others was manifested early, and when she was sent to rebuild the ancient Monastery of Maaloula in 1990, she turned it not only into a place of prayer, but also into an orphanage for girls. One of her graduates recently ranked first in entry exams to the university, securing a full scholarship to become a pharmacist.  From three when they began, the nuns became eighteen and their orphans exceeded 30. Some months before the rebels arrived, they had sent them to Damascus for greater security, but kept with them only 4 more mature girls. The Orthodox of Maaloula, just 4,000 souls, are the oldest Christian community in Syria, and a few days earlier you could not distinguish them from the 2,000 Muslims. Next to the monastery church, where Aramaic is still used at liturgy, is also the mosque. The shrine of the Saint, perched on the stone cliff, was a refuge for all and a source of cures. Her story starts in the 1st century, when, according to Leila, "to escape the wrath of her pagan father, she fled into a cleft of the rock, which closed behind her like a grill, excluding her pursuers. In the same cleft are buried her remains, and from there uninterruptedly drips water of unknown origin, miraculously sanctified for those who gather it carefully in their bowls, without distinction of origin or religion." Many in our community here in Ohio, remember Memer (= Mother) Pelagia when she visited her sister in 2011, and became godmother at the baptism of an infant from one of the families that have been touched by her charity work, and are now scattered across the five continents. Nuns from the homonymous Cypriot monastery near Mosfiloti were housed for two weeks in Maaloula, and the Abbess Konstantina reciprocated the compliment when Memer Pelagia arrived in Cyprus a while ago for the wedding of a friendly couple. This Christmas, this couple held in their arms their first baby, and only anxiety for Memer and the others held poisoned the atmosphere. Leila lost a few years ago her husband, is deprived of her children who are still in Syria, and now she feels she is losing her homeland, too. Like Cyprus, it also has been split in two, and everyone is forced to choose which part to love more. "It was not like this in our country, for many, many years," said Leila. "Christians and Muslims lived together in the same villages, in the same neighborhoods, and shared the joys, the sorrows, the traditions and customs of their fellow human beings, with whom we associated in close friendships and relationships. In a region where war and killing one another was the rule, Syria was the exception." Will the good old days ever come back? Will the townsfolk reconcile again? Will Syria rediscover her peaceful, conciliatory herself? Only God knows, and Leila finds comfort in the grace of Saint Thekla. She has been for centuries the protectress of Maaloula, because there was and is her home. If her intercessions are granted, Pelagia and her entourage will return to their pious work, and normalcy will return to Maaloula. Until then, however, only the pleading tears remain, ever trickling down Leila’s cheeks. I, too, share in her grief, as is possible, friend reader, along with Cyprus, and her people. Until when will the division and lament last? See you!

Here Follows the same text in Greek, for my Greek readers:

Κοινός ο πόνος

  

Το δάκρυ δε λείπει από τα μάτια της κυρίας Λέιλα Σ. αυτές τις μέρες. Πάει κιόλας μήνας από τότε που αντάρτες απήγαγαν την αδελφή της, Γερόντισσα Πελαγία, μαζί με 11 μοναχές και 4 νεαρές ορφανές, τις οποίες ανέτρεφαν στο Μοναστήρι της Αγίας Θέκλας, της γραφικής κωμόπολης Μααλούλα, 55 χλμ ΒΑ της Δαμασκού. Τόσο η Λέιλα όσο και η Πελαγία είχαν κι οι ίδιες μεγαλώσει σε συριακά ορφανοτροφεία, μετά το θάνατο του πατέρα τους όταν ήσαν μικρούλες ακόμα.  Η αφοσίωση της Πελαγίας στην υπηρεσία των άλλων εκδηλώθηκε από νωρίς, κι όταν στάληκε ν’ αναστηλώσει το πανάρχαιο Μοναστήρι της Μααλούλας το 1990, το μετέτρεψε όχι μόνο σε τόπο προσευχής, αλλά και σε ορφανοτροφείο για κορίτσια.  Μιά απο τις αποφοίτους της κατετάγη πρόσφατα πρώτη στις εισαγωγικές πανεπιστημίου, εξασφαλίζοντας πλήρη υποτροφία για να γίνει φαρμακοποιός. Από τρεις όταν αρχίσανε, οι μοναχές έγιναν δεκαοκτώ, και τα ορφανά τους ξεπερνούσαν τα 30.  Λίγους μήνες πρίν φτάσουν οι αντάρτες, τα είχαν στείλει στη Δαμασκό για μεγαλύτερη ασφάλεια, κράτησαν δε μαζί τους μόνο τις 4 πιο ώριμες κοπέλες. Οι ορθόδοξοι της Μααλούλας, μόλις 4.000 ψυχές, αποτελούν την αρχαιότερη χριστιανική κοινότητα της Συρίας, και λίγους μήνες νωρίτερα δεν τους ξεχώριζες από τους 2.000 μουσουλμάνους.  Δίπλα από την εκκλησιά του Μοναστηριού, όπου η Αραμαική χρησιμοποιείται ακόμα στις λειτουργίες, είναι και το τζαμί.  Το προσκύνημα της Αγίας, σκαρφαλωμένο πάνω στον πέτρινο γκρεμό, αποτελούσε για όλους καταφύγιο και πηγή θεραπείας.  Η ιστορία της αγίας ξεκινά τον 1ο αι., όταν, σύμφωνα με την Λέιλα, «για να ξεφύγει από τη μήνη του ειδωλολάτρη πατέρα της, κατέφυγε σε μια σχισμή του βράχου, που έκλεισε πίσω της σαν σχάρα, αποκλείοντας τους διώκτες της. Στην ίδια σχισμή είναι θαμένα τα λέιψανά της, κι από κει στάζει αδιάκοπα νερό άγνωστης προέλευσης, αγίασμα θαυματουργό για όσους το μαζεύουν προσεχτικά στις κούπες τους, χωρίς διακριση καταγωγής ή θρησκείας.» Πολλοί στην κοινότητά μας εδώ στο Σινσινάτι, θυμούνται την Μεμέρ (=Μητέρα) Πελαγία όταν επισκέφτηκε την αδελφή της το 2011, κι έγινε νουνά στη βάφτιση βρέφους μιας από τις πολλές οικογένειες, τις οποίες έχει αγγίξει το φιλανθρωπικό της έργο, κι οποίες είναι πια σπαρμένες στις πέντε ηπείρους. Μοναχές από το ομώνυμο κυπριακό μοναστήρι κοντά στην Μοσφιλωτή φιλοξενήθηκαν για δυο βδομάδες στην Μααλούλα, κι η Γερόντισσα Κωνσταντίνα ανταπέδωσε την φιλοφρόνηση όταν η Μεμέρ Πελαγία έφτασε στην Κύπρο πριν λίγο καιρό για τους γάμους ενός φιλικού της ζευγαριού. Τα φετινά Χριστούγεννα, το ζευγάρι αυτό τα πέρασε με το πρώτο αγγελούδι τους, και μόνο η έγνοια για την Μεμέρ και για τις άλλες κρατούμενες δηλητηρίαζε την ατμόσφαιρα. Η Λέιλα έχασε πριν μερικά χρόνια τον άνδρα της, στερήθηκε τα παιδιά της που είναι ακόμα στη Συρία, και τώρα νοιώθει να χάνει και την πατρίδα της.  Σαν την Κύπρο, έχει κι αυτή μοιραστεί στα δυο, κι όλοι έχουν υποχρεωθεί να διαλέξουν πιο κομμάτι θ’ αγαπήσουν περισσότερο. «Δεν ήταν έτσι η χώρα μας, για πολλά πολλά χρόνια», μου είπε η Λέιλα.  «Οι χριστιανοί κι οι μουσουλμάνοι ζούσαν μαζί, στα ίδια χωριά, στις ίδιες γειτονιές, και μοιραζόντουσαν τις χαρές, τις λύπες, τα ήθη και τα έθιμα των συνανθρώπων τους, με τους οποίους συνδεόντουσαν με στενές φιλίες και σχέσεις. Σε μια περιοχή όπου ο πόλεμος κι ο αλληλοσκοτωμός ήταν ο κανόνας, η Συρία αποτελούσε την εξαίρεση.» Θα γυρίσουν ποτέ οι παλιές καλές μέρες; Θα μονιάσουν ξανά οι χωριανοί; Θα ξαναβρεί η Συρία τον ειρηνικό, συμφιλιωτικό εαυτό της; Μόνο ένας Θεός ξέρει, κι η Λέιλα βρίσκει παρηγοριά στη χάρη της Αγίας Θέκλας. Αυτή ήταν για αιώνες η προστάτιδα της Μααλούλας, γιατί εκει ήταν κι είναι το σπίτι της. Αν εισακουστούν οι μεσιτείες της, η Πελαγία κι η συνοδεία της θα γυρίσουν στο θεάρεστο έργο τους, και στη Μααλούλα θα επανέλθει η ομαλότητα.  Μέχρι τότε, όμως, απομένει μόνο το ικετευτικό δακρυ που δε στερεύει στα μάγουλα της Λέιλα. Τον καημό της μοιράζομαι κατά το δυνατον κι εγώ, φίλε αναγνώστη, κι η Κύπρος, κι ο κόσμος της.  Ως πότε θα κρατήσει η διαίρεση κι η αιματοχυσία; Τα λέμε!

 

This is being shared at:
Inspire Me Monday 
Motivation Monday
Making your Home Sing Monday 
What'd You Do This Weekend  
Modest Monday 
Tell Me a True Story
Teaching What is Good
Anti Procrastination Tuesday
Teach Me Tuesday  
Wise Woman  
Wonderful Wednesday